Язгы урманның яшел буй-сыны
Салкын күлләрнең көмеш дулкыны
Һәм бәллүр сулы чишмәнең янында
Без көенеп хушлаштык мәңгегә
Җил безгә юлны күрсәтте
Кайгырган күңелне юатты
Тик язның яме шиңде йөрәктә
Чөнки син мине калдырдың мәңгегә
Җил безгә юлны күрсәтте
Кайгырган күңелне юатты
Тик язның яме шиңде йөрәктә
Чөнки син мине калдырдың мәңгегә
Көзге урманның гарәбә күлмәге
Кайтты сугыштан Илтәбәр гаскәре
Чит далада калган кабере
Болгар байрагы саклар хәтерне
Җил безгә юлны күрсәтте
Кайгырган күңелне юатты
Тик язның яме шиңде йөрәктә
Чөнки син мине калдырдың мәңгегә
Җил безгә юлны күрсәтте
Кайгырган күңелне юатты
Тик язның яме шиңде йөрәктә
Чөнки син мине калдырдың мәңгегә
Шәүлә булып чыгам басуга
Изге өмет талпына һавада
Тояк тавышын сизәргә ышанам
«Азат Бөркетем» дип һаман чакырам,
Чакырам!
https://www.youtube.com/watch?v=FwbNqAVO9Uw
Равноденствие (перевод на русский)
Весеннего леса зеленая стать,
Холодных озер серебристая гладь.
Здесь у ручья с хрустальной водой,
Мы навсегда прощались с тобой.
Ветер дорогу нам показал,
Страдающую душу в пути утешал.
Но цвет весны в моем сердце увял,
Когда ты меня навсегда покидал.
Ветер дорогу нам показал,
Страдающую душу в пути утешал.
Но цвет весны в моем сердце увял,
Когда ты меня навсегда покидал.
Осеннего леса янтарная стать…
Вернулась с войны эльтеберова рать.
В чужой степи осталась могила,
И булгарский стяг сохранит память.
Ветер дорогу нам показал,
Страдающую душу в пути утешал.
Но цвет весны в моем сердце увял,
Когда ты меня навсегда покидал.
Ветер дорогу нам показал,
Страдающую душу в пути утешал.
Но цвет весны в моем сердце увял,
Когда ты меня навсегда покидал.
Тенью скользну за родимый порог,
Святая надежда бьется в воздухе.
Верю, услышу топот копыт…
Все еще зову: «Свободный мой орел!»
Зову!